Έπεσε την Δευτέρα 9 Μαρτίου η αυλαία στη Photovision 2009 . Δεν έχουμε λάβει ακόμη τα επίσημα στατιστικά από τους διοργανωτές αλλά είναι κοινή διαπίστωση ότι η επισκεψιμότητα ήταν πέρα για πέρα ικανοποιητική, με αθρόα προσέλευση φωτογράφων από τις περισσότερες περιοχές της Ελλάδος. Το ανά-διετία ραντεβού στην μεγαλύτερη κλαδική μας έκθεση ήταν – ως φαίνεται – κάτι που όλοι μας αναμέναμε και επιζητούσαμε.
Κοινό σημείο αναφοράς στις συζητήσεις με τους φωτογράφους ήταν – τι άλλο – η οικονομική κρίση. Ένας όρος που τον ακούμε και τον χρησιμοποιούμε συχνά, που όταν μάλιστα δεν συνοδεύεται από κάποια ανάλυση ή δεύτερη σκέψη μας προκαλεί προβληματισμό, πανικό, απαισιοδοξία, εσωστρέφεια, αδράνεια, και ίσως ένα άλλοθι.
Άκουσα πολλές γνώμες, όπως για παράδειγμα για το αν έχουμε φτάσει στην κρίση ή απλά είμαστε επιφυλακτικοί προσμένοντας να έρθει η πραγματική. Επίσης, κατά πόσο η “τρομοκρατία” των ΜΜΕ έχει επηρεάσει την ψυχολογία της “μάζας” και των επενδυτών με άμεσο αντίκτυπο στις αγορές και τα χρηματιστήρια.
Για αυτά που μπορούμε να είμαστε πιο σίγουροι είναι στα του φωτογραφικού χώρου, όπου είναι γεγονός οτι οι δουλειές και οι αμοιβές έχουν ελαττωθεί. Με την έλευση της Ψηφιακής λήψης, οι ώρες εργασίας του φωτογράφου είναι Αναλογικά περισσότερες, χωρίς όμως να αμείβονται αντίστοιχα. Επίσης, πολλές κλασσικές φωτογραφικές εργασίες έχουν μειωθεί ή ακόμη και εκλείψει.
Πώς όμως μπορούν να ξεπεραστούν όλα αυτά; Η γνώμη μου είναι ότι για όλους εμάς που έχουμε αφιερώσει και επενδύσει την επαγγελματική μας ζωή στον φωτογραφικό χώρο από οποιοδήποτε πόστο, υπάρχει μόνο μία οδός : μέσα από την αποδοτικότερη και περισσότερη εργασία, την εύρεση νέων μέσων επικοινωνίας, τη διεύρυνση του πελατολογίου μας, τη δημιουργία νέων υπηρεσιών, την έμφαση στην ποιότητα της δουλειάς μας ώστε να ξεχωρίζουμε, την εκμάθηση και υποστήριξη των πελατών μας.
Σαφώς προϋπόθεση από την πλευρά του φωτογράφου είναι η διαρκής ενημέρωση και η σωστή χρήση των νέων τεχνολογιών. Επίσης σημαντική είναι και η επιλογή του φωτογραφικού εξοπλισμού, που – κατά την άποψη μου – δεν πρέπει να γίνεται “τυφλά” μόνο με οικονομικά κριτήρια, αλλά και με ποιοτικά. Με τις σημερινές συνθήκες πολλές φορές δεν έχουμε την πολυτέλεια να ανανεώσουμε ή να αντικαταστήσουμε τον εξοπλισμό μας σε περίπτωση λάθους αρχικής επιλογής, κατά συνέπεια πρέπει να υπολογίσουμε παράγοντες όπως η διάρκεια ζωής, η αντοχή, οι απώλειες σε ώρες εργασίας και σε χρήματα στις περιπτώσεις βλαβών καθώς επίσης αν θα διαφοροποιηθούμε ποιοτικά με την επιλογή μας.
Ένας φίλος φωτογράφος παρατήρησε ότι οι εποχές του γρήγορου και αβίαστου κέρδους στην φωτογραφία έχουν περάσει πια, αλλά ταυτόχρονα αυτό θα αποτρέψει πολλούς μη-φωτογράφους να εισέρχονται στο φωτογραφικό επάγγελμα χωρίς να έχουν επενδύσει σε γνώσεις ή εξοπλισμό, γεγονός που δημιουργούσε μία ανισορροπία. Ίσως μέσα από τα προβλήματα να υπάρξει μία εξυγίανση του κλάδου με τις ποιοτικές δουλειές να προβάλλονται και να επικρατούν. Ίσως μέσα από τα προβλήματα να προκύψει τελικά κάτι πολύ θετικό.
